Maak een tijdreis door de jaren ‘90

Door: Maite 

Tessa de Loo, ‘De Tweeling’, De Arbeiderspers, 1993

‘De Tweeling’ is een verhaal over een Duitse tweeling die in hun kindertijd uit elkaar gehaald is. In het verhaal vertellen zij elkaar over hun levens. De twee zusjes hebben een totaal verschillend perspectief van de wereld door hun levensstijl. Het verhaal speelt zich af tijdens de tweede wereldoorlog. Anna is opgegroeid in Duitsland, Lotte in Nederland vanwege haar tbc. Dit geeft twee verschillende standpunten in het verhaal. Ik vind dit persoonlijk niet zo’n interessant boek, aangezien er weinig spanning in zit.

Bij dit soort boeken is het echt een kwestie van smaak of ze interessant voor je zijn. Het is namelijk zo dat je door dit boek niet nieuwsgierig wordt gemaakt. Alles wat wordt verteld is al gebeurt, hierdoor is er dus minder spanning voor wat er gaat komen. Het is zo doordat je weet dat het al is gebeurt en wat er daarna zal gebeuren is ook te raden als je weet wat de situatie nu is. Dat is vooral zo als je kijkt naar stukken uit het boek waarin er iets verteld wordt aan de ander, zoals bijvoorbeeld hier: “ ’…Ik was zes toen ze mij naar Nederland haalden.’ ‘Zes jaar,’ herhaalde de vrouw opgewonden, ‘zes jaar!’ ‘Ik herinner me alleen,’ zei Lotte aarzelend, ‘dat we in een Casino woonden… of in een gebouw dat ooit een Casino was geweest.’ ”

            Wel is het een realistisch boek. Het is gebaseerd op een echt verhaal. Tessa de Loo heeft haar verhaal geïnspireerd op een discussie die ze heeft gevoerd met een Duits vrouw. Hiervoor had ze een sterk anti-Duits perspectief, maar dit is hierdoor verandert en ze wilde hier graag over schrijven vanuit de twee verschillende standpunten. Een typerend stukje uit het boek hiervoor is deze: “ ‘Wir haben es nicht gewusst, wir hatten etwas anderes zu tun’, smaalde Lotte. ‘Ja… nee…’ zei Anna geprikkeld, ‘in het leven van alledag hoorde je niets over joden, ik herinner me niet dat iemand er ooit iets over zei.’ “ In de gesprekken zie je duidelijk het verschil in perspectief.

Over het algemeen vind ik het dus niet zo’n interessant boek, met name dus doordat het boek niet echt spanning of nieuwsgierigheid opwekt. Wel vind ik het mooi dat het verhaal dus gebaseerd is op een echte en het hierdoor herkenbaar kan worden. Dit maakt het voor mij ook een mooi geschreven verhaal Ik zou zeggen, als je houdt van oorlogsverhalen en je geen spanning zoekt in een boek, lees deze dan snel!